بررسی تأثیر نسبت بیش ‏بار در عمر خستگی نمونه به‏ صورت عددی و تجربی

در این پژوهش عمر خستگی و نرخ رشد ترک در اثر بارگذاری با بیش بار متناوب مورد بررسی قرار گرفت. در تحلیل عددی از معادله forman/mettu به همراه مدل تعمیم یافتهwillenborg استفاده شد. آزمایش ها و تحلیل ها روی یک نمونه (c(t استاندارد از جنس al 7075 انجام شدند. در انجام آزمایش ها تعداد سیکل های ثابت بین بیش بارها ثابت نگه داشته شد و تأثیر نسبت بیش بار در عمر ترک خستگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد که به ازای نسبت بیش بارهای کم و زیاد عمر نمونه نسبتاً پایین است و نسبت بیش بار بهینه ای وجود دارد که به ازای آن عمر نمونه ماکزیمم می شود. در شرایط بارگذاری این آزمایش مقدار بهینه برای نسبت بیش بار، مقدار 1/5 بود.